Kun je wel altijd zomaar profeteren? Ik merk weleens dat mensen daar moeite mee hebben. Makkelijker is misschien de vraag of alle zogenaamde woorden van God en spontane profetieën wel profetisch zijn (en het ligt voor de hand om deze vraag met ‘nee’ te beantwoorden). Dat kwam laatst ter sprake tijdens een ontmoeting met een voorganger. Eerlijk gezegd was deze man opener voor allerlei charismatische manifestaties dan ik had verwacht. Dat betekent niet dat hij zelf nou heel erg veel charismatische dingen deed, maar wel dat hij open genoeg was om mee te doen met meer charismatische cursussen om erachter te komen wat daar precies gaande is. Zo vertelde hij ook over een verrassend bemoedigende profetie.
Ik vind zijn houding echt prijzenswaardig. Regelmatig proef ik bij christenen toch een onverstoorbare houding van oordeel. Er is dan geen ruimte voor inlevingsvermogen voor wat een ander precies beweegt. Of voor wat een ander dan in werkelijkheid doet in de praktijk. Veel wordt beoordeeld vanuit vooroordelen en slechte ervaringen van anderen. Misschien ben ik zelf soms wel erg open-minded, maar ik hoop in ieder geval recht te doen aan wat anderen beweegt. Het zou heel wat problemen in deze wereld verhelpen als mensen het fatsoen hadden om te proberen anderen te begrijpen (zonder het met elkaar eens te hoeven worden). Ook al is het goed om dit te benoemen, toch ben ik wel een beetje aan het afdwalen.
"Het zou heel wat problemen in deze wereld verhelpen als mensen het fatsoen hadden om te proberen anderen te begrijpen"
Waar ik heen wil met deze blog is het bijzondere verhaal van deze voorganger. Ook al is hij helemaal niet per se zo charismatisch, toch volgde hij een cursus over ministry-gebed om te leren wat dat nou inhoudt. Hij deelde zijn ervaring na een opmerking over mijn masterscriptie dat ook met christelijke profeten te maken heeft. Deze opmerking ging over de verhouding van profetie en onderscheid, namelijk dat het eerste gaat om het doorgeven van Gods openbaring en het laatste over het bepalen van de toepassing van deze goddelijke boodschap. Hierop vertelde hij een opmerkelijk interessant verhaal.
Tijdens de cursus die hij volgde, werd er gebeden voor een deelnemer van wie de vader terminaal ziek was. Een bidder deelde dat hij zag hoe de vader plotseling van bed stapte en bovenaan de trap naar zijn familie aan het zwaaien was. De andere deelnemers waren verheugd, want dit betekende “natuurlijk” dat de vader weer beter zou worden. Nou ja, bijna alle deelnemers dan. Eén van hen suste de boel en merkte op dat het ook iets anders kon betekenen. De vader stond wel plotseling op, maar ging niet naar zijn familie toe. Wat zou het dan betekenen?
"Zowel profeteren als interpreteren vraagt om nederig de leiding van de Geest te zoeken"
Deze deelnemer vervolgde dat het ook kon betekenen dat de vader binnenkort zou overlijden, zodat hij naar God toe zou gaan en daar zou wachten op zijn familie. Inderdaad overleed kort daarop de vader. Ondanks dit verlies was de familie toch getroost en bemoedigd door deze interpretatie. Dit laat zien dat zowel profeteren als interpreteren vraagt om nederig de leiding van de Geest te zoeken. Dat een boodschap van God komt, wil niet zeggen dat het zomaar “goed” komt. Toch laat dit zien dat God je in alle omstandigheden wil bemoedigen, omdat Zijn liefde de grenzen van dit leven met al haar verlies overstijgt!
Reactie plaatsen
Reacties